In Chickasha, Oklahoma, leven en voetballen drie Nederlandse meiden, Frederique Postma, Chiara Morel en Cato Hilgenkamp, hun Amerikaanse droom. Ze spelen allemaal voor het vrouwenteam van de University of Science and Arts of Oklahoma (USAO). Wat hen bindt, is niet alleen hun afkomst, maar vooral hun gedeelde ervaring: een nieuw leven opbouwen aan de andere kant van de wereld, met voetbal als gemeenschappelijke taal.
De drie komen terecht in een cultuur waar sport een veel grotere rol speelt dan in Nederland. Frederique vertelt dat in Amerika alles om sport draait. “Je speelt hier voor je school en traint bijna elke dag. In Nederland speel je voor een club, dat is echt anders.” Ook Chiara merkt dat op. “Iedereen is hier zoveel fanatieker, sport is echt een groot deel van het dagelijks leven.”
Voor Cato is de intensiteit een van de grootste verschillen. “Je speelt veel meer wedstrijden in korte tijd en het voetbal is hier fysieker en conditioneler. Dat is in het begin echt wennen.”
Een thuis ver van huis
Ondanks het grote avontuur staan ze er niet alleen voor. Het feit dat ze met z’n drieën zijn, maakt het leven in de VS een stuk gemakkelijker. Frederique glimlacht: “Het is fijn om samen met drie andere Nederlandse meiden in hetzelfde team te spelen. Je maakt hetzelfde mee en spreekt dezelfde taal, dat maakt het wat makkelijker.” Ook Chiara vindt dat prettig: “Het is fijn om Nederlands te kunnen blijven praten, dat geeft een comfortabel gevoel.”
Cato vult aan dat het vooral in het begin veel verschil maakt: “Voordat je aankomt, ken je al iemand. Dat stelt gerust. En het is gewoon gezellig om soms even Nederlands te praten.”
Het leven op de campus voelt voor de drie als een kleine gemeenschap. Chiara beschrijft het als “wonen in een dorp met al je vrienden”, terwijl Frederique geniet van hoe dichtbij alles is: “Het is nooit saai en alles ligt op loopafstand.” Toch missen ze allemaal bepaalde dingen uit Nederland. Frederique mist haar familie en het gemak van vervoer. “Hier heb je echt een auto nodig om ergens te komen,” zegt ze. Cato lacht: “En ik mis een lekker broodje kaas in de ochtend!”
Balans tussen boeken en bal
Naast het drukke sportleven volgen de drie meiden ook hun studie. Frederique studeert Kinesiology, Chiara doet Business, en Cato volgt Psychologie. Alle drie moeten ze leren plannen om hun schoolwerk te combineren met intensieve trainingen en verre uitwedstrijden.
Frederique legt uit hoe ze dat aanpakt: “Als we lang onderweg zijn voor wedstrijden, mail ik mijn docenten en maak ik schoolwerk in de bus. Zo blijf ik bij.” Chiara probeert juist aan het begin van de week zoveel mogelijk te doen: “Dan heb ik de rest van de week minder stress.” Voor Cato is goed plannen essentieel: “Je moet echt vooruitdenken, want met zoveel trainingen en wedstrijden moet alles op tijd af.”
Groeien als sporter én als persoon
De drie meiden merken dat ze in de VS niet alleen als sporter groeien, maar ook als mens. De intensieve trainingen, de hitte, het reizen, het vraagt allemaal veel van hen. Frederique vertelt dat ze vooral conditioneel en mentaal sterker wordt. “Trainen in 35 graden, twee of drie keer per dag, is mentaal zwaar. Maar ik merk dat ik daar sterker van word.”
Chiara herkent dat. “Ik ben mentaal gegroeid, vooral in de manier waarop ik met druk en vermoeidheid omga.” Ook Cato merkt verschil: “Ik ben fitter en mentaal sterker geworden. Het is niet altijd makkelijk, maar je leert omgaan met tegenslagen.”
Die groei gaat gepaard met uitdagingen. Alle drie noemen ze rust een schaars goed. “We trainen bijna elke dag en spelen twee wedstrijden per week,” zegt Frederique. “Soms merk je dat je lichaam echt even rust nodig heeft.”
Een band die verder gaat dan het veld
Wat opvalt, is de hechte band die het team vormt. Ze steunen elkaar, op en buiten het veld. Frederique vertelt: “Zonder de steun van mijn teamgenoten zou ik me veel eenzamer voelen. Zij zijn echt als een familie hier.” Chiara benadrukt hetzelfde: “Iedereen gaat door hetzelfde proces heen. We begrijpen elkaar en dat maakt de band sterk.”
Cato ziet het als een cruciale factor: “Je kan hier niet zomaar even naar huis, dus steun van je teamgenoten is extra belangrijk. Dat maakt het teamgevoel nog sterker.”
Dromen en ambities
De drie meiden kijken vooruit met ambitie en enthousiasme. Frederique droomt ervan om met haar team de conference te winnen en het nationale toernooi te halen. Chiara hoopt vooral te genieten en haar plek in het team te blijven verdienen. Cato wil zich verder ontwikkelen als keeper en belangrijk worden voor haar team.
Maar boven alles willen ze het maximale halen uit deze unieke ervaring. Zoals Frederique het verwoordt: “Ik wil alles eruit halen en genieten van elk moment.”
Chiara vat het misschien wel het beste samen: “Je sport op hoog niveau, je maakt vrienden voor het leven en je groeit als persoon. Dit is niet zomaar een avontuur, dit is een ervaring die je altijd bijblijft.”
